Vijf sets in New York City uitverkopen, in de top 10 debuten van de USA & Global charts op Spotify belanden voor zijn nieuwe album en op tournee gaan door het hele land – er is niets wat Chris Lake nu niet kan doen.
De dance muziek titaan bracht onlangs zijn debuut (en volledig onafhankelijk!) full length album uit op 11 juli, Chemistry, en rolde onlangs door New York City om de grote carrière prestatie te vieren.
Van het inpakken van de 101e verdieping van het iconische EDGE observatiedek voor een release party op donderdagavond, tot dakterrassen in Brooklyn, album meet-and-greets en twee uitverkochte avonden in Brooklyn Storehouse, Lake was overal – zoals het hoort.
We spraken Chris Lake tijdens zijn 5-set optredens en vroegen hem alles – van zijn nieuwe album tot waar hij vaak komt in NYC. Kijk hier:

Chris Lake praat over het nieuwe album Chemistry
Dit is je debuutalbum, was er een bepaald moment waarop je wist dat je een volledig project wilde doen?
CL: Het is een beetje bij me opgekomen. Ik begon niet met de gedachte dat dit een album zou worden, ik was gewoon aan het schrijven en experimenteren, en na een tijdje realiseerde ik me dat ik werk had dat samenhangend aanvoelde. Het was logisch om het een eigen thuis te geven.
Wat betekent ‘Chemistry’, de naam van het album, voor jou als thema? Hoe geeft het vorm aan het project als geheel?
CL: Het gaat echt over verbinding tussen mensen, tussen geluiden, tussen ideeën. Veel van de plaat is tot stand gekomen door samenwerking en toen er iets klikte, gingen we er gewoon voor. Dat is de chemie.
Wat was het allereerste nummer dat je voor het album maakte en wist je toen al dat het een volledig project zou worden?
CL: Ik denk dat “On & On” de eerste was die bleef hangen. Het is een tijdje een grote ID geweest en het voelde altijd alsof het een deur opende. Ik wist toen nog niet dat het een album zou worden, maar het voelde als het begin van iets nieuws.
Hoe is het geluid van Chemistry geëvolueerd ten opzichte van je vorige releases? Je hebt natuurlijk Black Book Records, dat volgens mij een totaal andere “sound” heeft dan dit album. Wat heb je anders gedaan met dit album in vergelijking met andere muziek die je in je carrière hebt uitgebracht?
CL: De Black Book sound is meer clubgericht, stripped back en functioneel. Met dit album heb ik mezelf wat muzikaler laten worden. Ik heb oude demo’s opnieuw bekeken, mijn workflow veranderd en gewoon geprobeerd om te groeien als producer. Het ging erom mezelf creatief te pushen en geen formule te volgen.
Heb je een persoonlijk favoriet nummer op het album?
CL: Dat is moeilijk. Dat hangt van de dag af, maar de samenwerking met Bonobo betekent veel voor me. Het duurde tien versies om het goed te krijgen, maar het was elke aanpassing waard.
Heb je nog goede/grappige verhalen met de medewerkers aan het album?
CL: Genoeg, maar een die eruit springt is Abel Balder die zijn vlucht veranderde om de sessie te halen. We kenden elkaar nog niet eens, maar de sfeer was meteen goed.
Wat hoop je dat mensen voelen of meenemen na het beluisteren van Chemistry?
CL: Als het iemand iets laat voelen of nieuwsgierig genoeg maakt om wat dieper in dansmuziek te duiken, dan ben ik blij. Of als ik het in de club draai en zie dat mensen ervan genieten, dan vind ik dat ook geweldig om te zien.
Vertel me eens over het feit dat het album “volledig onafhankelijk en zelf gefinancierd” is. Wat betekent dat precies en wat heeft je doen besluiten om die weg in te slaan?
CL: Het betekent dat ik het project zelf heb gesteund en niet heb gewacht tot een label erachter zou staan. Ik loop al lang genoeg mee om te weten wat ik wil en ik vertrouwde op het team om me heen om het te helpen realiseren.

Chris Lake vertelt Chemistry track voor track
Als grote fan vind ik het ongelooflijk dat een van je meest gewilde ID’s “On & On” niet alleen eindelijk wordt uitgebracht, maar ook de inleiding van het album is. Vertel me over de track, de samenwerking en de beslissing om hem als eerste op de trackless te zetten.
CL: Die track is al een tijdje onderdeel van mijn sets en mensen hebben er non-stop naar gevraagd. Het had altijd die opener-energie, dus het leek me goed om ermee te beginnen.
Savana’ is misschien wel een van de beste nummers die je ooit hebt gemaakt. Vertel eens over het maakproces van dit nummer, de inspiratie en de algehele “vibe” van het nummer.
CL: Dat waardeer ik. “Savana” kwam snel tot stand, maar het is me bijgebleven. Het is een van die nummers waar de akkoorden alles leiden en ik heb gewoon de stemming gevolgd. Het voelde een beetje filmisch, bijna.
‘Pyscho’ is natuurlijk ook een uitschieter en voelt erg Anti Up-geïnspireerd aan. Praat met me over dat nummer, hoe je het hebt geproduceerd en hoe het past bij de visie van het hele project.
CL: Ja, dat is een knipoog naar Anti Up. Het is speels, vreemd en het neemt zichzelf niet al te serieus. Ik wilde dat soort momenten op het album om de intensiteit te doorbreken.
De afsluitende track met Bonobo is voor mij een echte uitschieter, hoe was het om met hem samen te werken? Hoe is die track tot stand gekomen? En het lijkt bijna de perfecte afsluiter van het album?
CL: Dat heeft tijd gekost. We hebben wel tien versies gedaan voordat het klaar was. Ik heb enorm veel respect voor Bonobo en het was belangrijk dat we het goed kregen. Het is gelaagd, getextureerd, iets om in te verdwalen. Het was logisch om het album daarmee te eindigen.
Chris Lake vertelt over zijn favoriete plekken in NYC
Beslecht het debat: Wat is de beste pizzeria in NYC?
CL: Ik ben het nog aan het ontdekken, maar Joe’s on Carmine stelt nooit teleur. Simpel en degelijk.
Heb je een specifieke bagel-bestelling als je in NYC bent?
CL: Alles bagel, roomkaas met scallion en misschien wat gerookte zalm als ik me sjiek voel.
Wat is één ding dat je elke keer doet/ziet/eet als je in NYC bent?
CL: Rondlopen, eerlijk gezegd vind ik het heerlijk om gewoon rond te dwalen. Er is altijd wel iets interessants om de hoek.
Herinner je je eerste optreden in NYC? Zo ja, wat was het? Wat zou de Chris Lake van nu tegen de Chris Lake van toen zeggen?
CL: Ik denk dat het in Cielo was. Kleine club, volle zaal. Ik was zo nerveus als de pest. Ik zou waarschijnlijk tegen mezelf zeggen, “Ga door. Je hebt geen idee waar dit je zal brengen.”
Heb je favoriete herinneringen aan het spelen in NYC?
CL: Te veel. De shows in Brooklyn Mirage springen er altijd uit. Maar eerlijk gezegd zijn sommige van de kleinere cluboptredens me net zo bijgebleven. Het is altijd het publiek dat de herinnering maakt.